Άνοιξε μεγάλη κουβέντα για τα blogs, για το πόσο ανώνυμα είναι ή θα πρέπει να είναι, για το πόσο ελεύθερα είναι ή πόσο θα πρέπει να ελέγχονται.
Δύο είναι οι κυρίαρχες απόψεις. Αφήστε τα blogs στην ανωνυμία τους (και, συνακόλουθα, στην ελευθερία τους), η μία. Βάλτε κανόνες εδώ και τώρα, ελέγξτε την κατάσταση, η άλλη. Νομίζω ότι ούτε η μία είναι εύστοχη, ούτε η άλλη.
Από τη μία, ανωνυμία δεν είναι το πρόβλημα καθαυτό. Κανείς δεν θα μπορούσε να ψελλίσει το παραμικρό κατά μιας ανώνυμης κριτικής, εάν αυτή δεν ήταν υβριστική, συκοφαντική ή δυσφημιστική. Το πρόβλημα είναι η ανωνυμία που συκοφαντεί. Η ανωνυμία που χρησιμοποιείται κατά παράβαση των κανόνων του κοινού ποινικού δικαίου, η ανωνυμία – οχυρό για ψευτοπαλικαράδες. Το ίδιο ισχύει για όλους, απλά στην περίπτωση των δημοσιογράφων έχουμε επιβαρυντική περίπτωση δοθέντος ότι εμείς αποδεχόμαστε ως θεμέλιο λίθο της δημόσιας γραφής μας την τήρηση των κανόνων δεοντολογίας και, φυσικά, των νόμων.
Από την άλλη, «έλεγχος στο διαδίκτυο» είναι ίσως το πιο σύντομο ανέκδοτο των ημερών. Μια τέτοια σκέψη θα τολμούσε να κάνει μόνο κάποιος που δεν γνωρίζει από πού ανοίγει ο Η/Υ. Η κουβέντα είναι εκατέρωθεν υποκριτική διότι ούτε «χρειάζονται κανόνες» ούτε «δεν πρέπει να τεθούν κανόνες». Κανόνες υπάρχουν. Διότι όταν γράφεις σε ένα blog το σχόλιό σου είναι σα να συμμετέχεις σε έναν διάλογο κάπου έξω στο δρόμο. Εάν εκεί βρίσεις κάποιον δεν δικαιούνται να σου κάνει μήνυση; Δικαιούται.
Άρα, λοιπόν, ο «αγώνας» των δήθεν, οι οποίοι όποτε τους βολεύει «ανακαλύπτουν την Αμερική», συνίσταται πλέον στην κατοχύρωση του δικαιώματος της συκοφάντησης πίσω από την ανωνυμία;
02 ΜΑΡ 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου