Κι εγώ πιστεύω ότι τα συλλαλητήρια δεν βοηθούν σε αυτή τη συγκυρία, ότι πληγώνουν το μύθο της 14ης Φεβρουαρίου 1992, ότι δεν αποκλείεται η εικόνα τους να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας. Αλλά όταν ακούω κάποιους όπως τον Βερύκιο -ελάχιστη σημασία θα είχε το τι λέει αν δεν καθόταν σ' εκείνη την καρέκλα- το πρωί στου Αυτιά... Αυτοί που προτρέπουν το λαό να σηκωθεί από τους καναπέδες του, τώρα του λένε να κάτσει σπίτι. Θέλουν δηλαδή ελεγχόμενο... σήκωμα! Είναι δυνατόν; Λίγη ανοχή στην άλλη από τη δική μας άποψη δεν θα έβλαπτε.
05 Φεβ 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου