Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Του Θωμά η μεταρρύθμιση

Να σου πω την αλήθεια χάρηκα –ίσως και εντυπωσιάστηκα- διαβάζοντας στο ρεπορτάζ της «Κ» ότι ο γραμματέας της ΝΕ ΠΑΣΟΚ Α’ Θεσσαλονίκης Χ. Παπαστεργίου είπε στον υπουργό του «Καλλικράτη» Γ. Ραγκούση ότι «από την τοπική διαβούλευση προκρίνεται η δημιουργία μεγάλων ισχυρών δήμων, ενώ μεταφέρθηκε στον υπουργό ότι οι μικροδιευθετήσεις πρέπει να αποφευχθούν καθώς θα προκαλέσουν συγκρούσεις και αντιδράσεις». Δεν έχει να κάνει με το γιατρό, που ίσα ίσα μου είναι πολύ συμπαθής. Δεν περίμενα όμως από κομματικά στελέχη να διατυπώνουν απόψεις στο ίδιο πνεύμα με τους αυτοδιοικητικούς της ΚΕΔΚΕ και της ΕΝΑΕ, πέρα από κόμματα και χρώματα.
Γιατί, ξέρεις, φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε για τη Θεσσαλονίκη σα να μην ξέρουμε ή να μη βλέπουμε από πού μέχρι που φτάνει σήμερα η πόλη. Μιλάμε για μητροπολιτικά μοντέλα –φοβάμαι- με βάση το πώς μας βγαίνουν καλύτερα τα μαγειρέματα για τις επόμενες εκλογές και όχι για το τι είναι καλύτερο μακροπρόθεσμα για την αυτοδιοίκηση και τον τόπο. Σε μια Θεσσαλονίκη που ξεκινά από το Κορδελιό και φτάνει στη Μηχανιώνα, με Χορτιάτη και Βασιλικά βορειοανατολικά άκρα, θεωρώ αυτονόητη την εκλογή ενός δημάρχου «μητροπολίτη» με λίγες συγκεντρωμένες αρμοδιότητες και παράλληλη διατήρηση όλων των δήμων ως μονάδων, με λιγότερα αλλά σημαντικά πια καθήκοντα. 
Του Θωμά «κλειδώνει» η μεταρρύθμιση – θεμέλιο για το σύγχρονο ελληνικό κράτος (εκσυγχρονισμένο ή επανιδρυμένο, όπως το θέλετε). Δυστυχώς, η κυβέρνηση φαίνεται να επιλέγει και πάλι τη μη αποκέντρωση, βάζοντας γενικούς διοικητές στα κεφάλια των αιρετών νομαρχών. Με μία κίνηση, δηλαδή, ακυρώνει όλη τη μεταρρύθμιση σε επίπεδο περιφερειών, αφού κονδύλια και καίριες αρμοδιότητες θα ελέγχονται πάλι απόλυτα από την κεντρική εξουσία, από «το κράτος των Αθηνών» που λέμε. Δηλαδή από εκείνη την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία η οποία εδώ και δεκαετίες κρατά την εκτός Αττικής Οδού Ελλάδα δέσμια της πλατείας Συντάγματος. Ας ελπίσουμε ότι τελικά θα πρυτανεύσει το συμφέρον των πολλών. Έστω για πρώτη και τελευταία φορά.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Karfitsa στις 7/4/2010.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου