Ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθεί, έστω άγαρμπα, να προχωρήσει κάποιες δομικές αλλαγές (βλέπε διοικητική μεταρρύθμιση, καθεστώς συμβασιούχων κλπ) έχοντας παράλληλα να διαχειριστεί τη μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική κρίση. Ο Αντώνης Σαμαράς φαίνεται κι αυτός ότι προσπαθεί να τα αλλάξει όλα στη Νέα Δημοκρατία, από την οργανωτική δομή μέχρι τον πολιτικό λόγο και την αντιπολιτευτική λογική και, νομίζω, ότι σε γενικές γραμμές τα πάει καλά.
Οι πολιτικοί αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων βρίσκονται μπροστά στη μεγαλύτερη μεταπολιτευτική πρόκληση για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η συντριπτική ήττα της ΝΔ στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου δεν σήμανε συντριπτική νίκη του ΠΑΣΟΚ, που κέρδισε ελάχιστο αριθμό ψήφων. Οι πολίτες πλέον είναι και απογοητευμένοι και υποψιασμένοι. Έρευνα της Metron Analysis δείχνει ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχουν επιρροή στο 58,2% των ψηφοφόρων, ποσοστό κατά δέκα μονάδες χαμηλότερο από αυτό που συγκέντρωσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις τελευταίες εκλογές. Σε σχέση δε με τα δημοσιονομικά της χώρας, το 88% (!!!) δηλώνει απογοητευμένο (!) με μόνον 2-3 στους 10 να αισιοδοξούν για το μέλλον… Επτά στους δέκα θεωρούν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης για την οικονομία κινούνται σε λάθος κατεύθυνση, ενώ –κι εδώ είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο- μόλις ένας στους τρεις Έλληνες είναι διατεθειμένος να κάνει θυσίες (προφανώς είναι εκείνο που είπε στον πρωθυπουργό ότι είναι πρόθυμος να θυσιάσει το μισθό του για την πατρίδα).
Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσουν από δω και πέρα οι άλλοι δύο. Θα σηκωθούν από τον καναπέ κι αν ναι, ως που θα προχωρήσουν; Και το μεγάλο στοίχημα -θέλει αρετή, τόλμη, διευθύνσεις και ονόματα- για τους δύο πολιτικούς αρχηγούς είναι κοινό, έστω κι αν το παλεύουν από διαφορετικά πόστα. Όχι απλώς να σώσουν την τιμή του πολιτικού συστήματος, αλλά κάτι πολύ περισσότερο: πως θα πετύχουν ώστε τα κόμματά τους να μετεξελιχθούν «αναίμακτα», να επανιδρυθούν, να συναντήσουν το νέο ρόλο τους, όπως τον προσδιορίζει η ιστορική-πολιτική συγκυρία και η κοινωνία.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Karfitsa στις 20/3/2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου