Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Επιτέλους, αναγνώριση

Είναι είδηση σημαντική για εμάς τους Ποντίους η αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων μας από το σουηδικό κοινοβούλιο –θυμάμαι από παιδί το σουηδικό… ξύλο που χρησιμοποιούσαν οι επιπλάδες πριν τις μελαμίνες, τα mdf, pdf κλπ. Το σουηδικό… ξύλο, λοιπόν, που έφαγαν οι φίλοι μας οι Τούρκοι, με την απόφαση αυτή ήρθε να προστεθεί στο ψήφισμα Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ που αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Έξω από τα ρούχα τους οι Τούρκοι, ανακάλεσαν τους πρέσβεις τους σε Ουάσιγκτον και Στοκχόλμη σε μια κίνηση αντεπίθεσης κεμαλικού χαρακτήρα. Επίσης, ματαίωσαν τη συνάντηση κορυφής του Ερντογάν με τον Σουηδό ομόλογό του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κυβερνητικός σχηματισμός τάχθηκε κατά της αναγνώρισης (ψήφοι 131 υπέρ, 130 κατά), ενώ η Σουηδία είναι από εκείνες τις χώρες που σταθερά θέλουν την Τουρκία εντός ΕΕ.
Η στάση αυτή είναι ένα γερό μάθημα για την ελληνική διπλωματία, η οποία στην σθεναρότητα αντιτάσσει μαλθακότητα πασπαλισμένη με… χίπικες προσεγγίσεις στα εθνικά μας θέματα. Δηλαδή στις απειλές και τις παραβιάσεις απαγορεύει τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στα ελληνικά προξενεία, επιχειρεί να περάσει στην κοινή γνώμη ως λύση το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», αλλάζει τις ισορροπίες στο Αιγαίο επιτρέποντας τις πτήσεις τουρκικών αεροσκαφών υπό το μανδύα των νατοϊκών κλπ. Όμως η Άγκυρα απέχει πολύ ακόμη από την αστική ευγένεια της Δύσης. Η πολιτική ηγεσία της γείτονος ακόμη αντιδρά με αντανακλαστικά βαθέως κράτους, τόσο στις εξωτερικές σχέσεις όσο και στο εσωτερικό.
Αυτό πρέπει να είναι και το μήνυμα της προσπάθειας του ποντιακού ελληνισμού για την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας: ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο σεβασμός των διεθνών κανόνων, τότε και κυρίως σήμερα. Ό,τι δηλαδή παραβιάστηκε με τις διώξεις κατά των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικρασίας, των Ρωμιών της Πόλης, των Ελληνοκυπρίων.   

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Karfitsa στις 13/3/2010. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου