Σήμερα προσοχή… Ο Σαμαράς είναι εδώ, ο Παπανδρέου έρχεται αύριο. Ίσως η Παπαρήγα, ίσως ο Τσίπρας. Είναι και το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Ανέβηκαν οι Αθηναίοι Σαλονίκη. Εκτάκτως. Αυτό που γίνεται στο φεστιβάλ Κινηματογράφου και στη ΔΕΘ, συνέβη και τώρα. Ας είναι καλά ο «εσωκομματικός διάλογος» της Νέας Δημοκρατίας και τα όργανα του ΠΑΣΟΚ. Προσοχή λοιπόν. Μας βλέπουν που μας βλέπουν σαν ερωτική πόλη, έχουν πρόσφατο και το dvd της Τζούλιας, θα πιουν και τα ουζάκια τους, θα τσιμπήσουν και τα μεζεδάκια τους. Όσο να πεις…
Όσο η Θεσσαλονίκη μοιάζει την Αθήνα τους (στα προβλήματά της), τόσο τους τη δίνει περισσότερο. Τόσο γουστάρουν να «ανεβαίνουν» (με βάση την υδρόγειο σφαίρα, σωστό…) γιατί ξεδίνουν. «Ανεβαίνουν» κι ας είναι κλειστά τα Τέμπη, η Ελλάδα κομμένη στα δυο και η Θεσσαλονίκη απομονωμένη. Αυτοί «ανεβαίνουν» με αεροπλάνο, έχουν φράγκα. Και ξεδίνουν γιατί η Θεσσαλονίκη διατηρεί ακόμη κατιτίς δικό της. Πόρνη πόλη. Έστω κι αν είναι καλά κρυμμένο πια σε στενά, σε καφέ, σε μαγαζιά, σε γωνίες και στην ατμόσφαιρα, η πόλη ικανοποιεί μάτι και αισθήσεις. Και μόνο που είσαι διακοπές, φτάνει. Ακόμη κι αν είναι «διακοπές εργασίας». Όπως ένα γεύμα εργασίας. Τρως, δεν τρως; Κι ας (κάνεις ότι) δουλεύεις.
Και μετά; Μετά τι; Θα τελειώσει και η ΓΣΕΕ, θα τελειώσει και το προσυνέδριο, πάει και το Εθνικό Συμβούλιο. Και η Θεσσαλονίκη θα μείνει πάλι μόνη. Μόνη κι έρημη. Να χαζεύει το υπέροχο ηλιοβασίλεμά της στο άδειο λιμάνι της. Να μυρίζει το Θερμαϊκό της βρώμικο. Της Σαλονίκης μοναχά (κάποτε) της έπρεπε το καράβι. Τώρα πού καράβι. Άγονη γραμμή. Μόνη κι έρημη. Να χαίρεται περιμένοντας το μετρό που θα έπρεπε να έχει αποκτήσει πριν από 60 χρόνια. Να ξιφομαχεί με τις λαμαρίνες. Να παλεύει για τα αυτονόητα. Να προσδοκά την άνοιξή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου