Ισορροπία τρόμου

Όταν πριν από δυόμισι χρόνια, λίγο μετά την  επανεκλογή της κυβέρνησης Καραμανλή, γράφαμε ότι η σημερινή σκοπιανή ηγεσία δεν πρόκειται να αποδεχθεί με τίποτε ακόμη και το όνομα «Μακεδονία» σκέτο, εάν αυτό δεν συνοδεύεται από αναγνώριση της εθνικότητας και της γλώσσας. Ήταν τότε που ξεκινούσε η προηγούμενη φάση διαπραγματεύσεων υπό τον Μ. Νίμιτς. Δεν πέρασε πολύς καιρός και επαληθευθήκαμε. Οι Σκοπιανοί ζήτησαν πλέον και επίσημα γλώσσα και εθνικότητα, αρνούμενοι να αποδεχθούν μια σύνθετη ονομασία που περιέχει το όνομα «Μακεδονία». Την αρνούνται μέχρι και σήμερα, λίγο πριν την έναρξη του νέου κύκλου διαπραγματεύσεων πάλι υπό τον Νίμιτς. Γράφαμε δε ότι μετά από τόσα χρόνια λαθών, χρόνια που η Ελλάδα δεν ακολούθησε με συνέπεια καμία συγκεκριμένη πολιτική –ούτε την ήπια ούτε τη σκληρή, ούτε την «πατριωτική» ούτε την ενδοτική- θα έπρεπε να εξευρεθεί μια λύση που θα έχει τον μικρότερο δυνατό αντίκτυπο στη διπλωματία του μέλλοντος. 

Η δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα –το Μ. Σάββατο στη Real News- ότι η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» είναι μια λύση που μας ταιριάζει για τη λύση που θέλουμε, ίσως είναι μια λύση που κινείται σ’ αυτό το πνεύμα: γεωγραφικός προσδιορισμός, που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για γλώσσα και εθνότητα. Προσδιορισμός που δεν αφήνει ανοιχτά παραθυράκια ή κερκόπορτα για να μπουκάρουν οι εθνικιστές των Βαλκανίων.

Και πάλι πάω στοίχημα ότι η παρέα του Ν. Γκρούεφσκι δεν πρόκειται να δεχτεί την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». Γιατί πιέζεται πια (στο εσωτερικό) και πιέζει (στο εξωτερικό) για να κερδίσει κάτι παραπάνω: μια υποθήκη για τον τυχοδιωκτισμό της, ένα θεμέλιο για τη «Μακεδονία του Αιγαίου».

Εδώ και χρόνια, οι χειρισμοί στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων θυμίζουν πλέον άσκηση ισορροπίας σε τεντωμένο καλώδιο. Η δυσκολία είναι ότι το καλώδιο πλέον είναι και ηλεκτροφόρο και η ισορροπία ισορροπία τρόμου…

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Karfitsa στις 9/4/2010.